هر که غم و اندوهی دارد، دو رکعت نماز به جا آورد و در هر رکعت
یک بار سوره حمد و 13 بار سوره قدر را بخواند و هنگامی که از نماز فارغ شد، به سجده
برود و بگوید:(اللهم یا فارج الهم و کاشف الغم، و مجیب دعوة المضطرین، و رحمان
الدنیا، و رحیم الاخرة، صل علی محمد و آل محمد، و ارحمنی رحمة تُطفِیءُ بها عنی
غضبک و سخطک، و تغنینی بها عمن سِواک) خداوندا ای گشاینده و زداینده (ابرهای) حزن و
اندوه و ای برطرف کننده غم و ای اجابتکننده دعای انسانهای مضطر و بیچاره و ای
بخشاینده در دنیا، و بسیار مهربان در آخرت، بر محمد و آل محمد درود و رحمت فرست، و
بر من رحم کن، رحمتی که به وسیله آن خشم و نارضایتیات نسبت به من را خاموش سازی و
مرا از غیر خودت بینیاز کنی
سپس گونه راست خود را به زمین
چسبانده و بگوید: (یامذل کل جبار عنید،و یا معزکل ذلیل، قد وحقّک بلغ المجهود منی
فی امر "کذا"، ففرج عنی) ای ذلیلکننده هر متکبر سرکش و ای عزیزکننده هر خوار و
ذلیلی، قسم به حق خودت که حقیقتاً درباره "فلان کار" سختی و مشقّتم به نهایت شدت
رسیده (کارد به استخوانم رسیده)، پس گشایشت را نصیبم فرما
سپس
گونه چپ خویش را به زمین چسبانده و مانند همان عبارت را بگوید، آنگاه پیشانی را به
زمین بچسباند و مانند آن عبارت را بگوید، که در این صورت خداوند سبحان غم و اندوه
او را بزداید و حاجتش را برآورد